دنیای مجازی رو فیس بوک (از سلسله نوشته های شهر مجازی)
همیشه دلم می خواست که یه سایت داشته باشم که بتونه تعداد زیادی کاربر رو در یه موضوع عجیب غریب دور هم جمع کنه. چند وقت پیش داشتم از فیس بوکم دیدن می کردم دیدم یکی ایده جالبی به کار برده.
یه مثال از یه کره ای:
سریال هیرو به تازگی خیلی مشهور شده و در اساس از ارتباط بین چند نفر از آدمها که از قابلیت های خاصی برخوردار هستند و همگی به دنبال نجات دنیا هستن شکل گرفته است. این دوستمون که یه کره ایه ایده سریال هیرو و اسمشو به عاریت گرفته و به هرکی که تو شبکه اون عضو باشن یه توانایی می ده. افراد با جمع کردن و اضافه کردن اعضا جدید به شبکه از توانایی های بیشتر برخوردار می شن. و در عین حال احتمالا از این توانایی ها در ارتباط با همدیگر استفاده کنن.
همیشه دلم می خواست که یه سایت داشته باشم که بتونه تعداد زیادی کاربر رو در یه موضوع عجیب غریب دور هم جمع کنه. چند وقت پیش داشتم از فیس بوکم دیدن می کردم دیدم یکی ایده جالبی به کار برده.
یه مثال از یه کره ای:
ایده جالبی بود همه چی قشنگ و خوب بود اما تو فغروم های اون اگه می دیدی بزرگترین مشکلش این بود که هدف غایی نداشت. و افرادی که وارد بازی میشدن به سمت یک هدف هل داده نمیشدن و همگی بعد از تلاش های اولیه و وقتی به یک استمرار می رسیدند انگیزه ای برای حرکت نداشتن. اگه نرم افزار ایشون اینقدر خوب کار نمی کرد فکر نمی کنم می تونست اینقدر مشتری پیدا کنه.
فیس بوک:
فیس بوک به نظرم داره غوغا میکنه. شاید اگه قبلا ارکات رو ندیده بودم و یا با یاهو 360، مای اسپس، قزاق و امثال اون آشنا نبودم این سایت مکنو به سمت خودش حجلاب نمی کرد. شاید ایده ساده بودن رو از گوگل گرفته و کمی هم با سلیقه تر وب سایت خوبی رو ساخته. مدیرش یه فرانسوی ایرانی تباره. شاید یکی دیگه از انگیزه هایی که منو به سمتش جلب کرده همین باشه شاید هم قیمت های کلان چند 10 میلیاردی که صاحب این شبکه به میکروسافت، گوگل و یاهو در پاسخ به پیشنهادشون ارائه کرده بود یکی دیگه از این موارد بود. به هر صورت مهم ترین چیزی که فیس بوک داره اینه که اجازه می ده کاربراش برای خودشون به کمک تگ نویسی خاص خود فیس بوک بتونن اپلیکیشن هایی مانند هیرو بسازن و به کمک سرورها و سخت افزارها، و از همه مهمتر کاربران فیس بوک اونو رشد داده و شبکه اشونو توسعه بدن. فکر میکنم محیط خوبی برای اجرای ایده من باشه.
ایده:
فکر می کنم با کمک و جلب کاربران فیس بوک به توسعه یک شبکه با هدف نجات دنیا می شه به ایجاد یک شبکه اقدام کرد. مواردی که لازمه اول یه ایده که بشه از ش یه سناریو اینتراکتیو درآورد بعد باید بشه به کمک ابزار فیس بوک نرم افزارشو شاخت و تازه بعد از اون باید با تیلیغات کاربران رو دور هم جمع کرده و بهشون سرویس های آموزشی و غیره داد. کار تازه از این جا شروع می شه و باید اوئنقدر ابتکار و خلاقیت داشت که با ارائه ایده هایی که انگیزه به حرکت بده اعضا رو یواش یواش به فعالیت و توسعه شبکه واداره. یعنی باید یه ابزار مدیریت پوینت (مثل پول مجازی) هم داشت که به کمک اون بشه خدمات مورد نیاز شبکه رو بین خود اعضا ارزیابی و به اشتراک گذاشت. همچنین به نظر می رسه باید ارتباطی بین وقایع خارجی و داخل برقرار کرد. یعنی باید با تطبیق وقایع خارجی و واقعی که دوربرمون داره اتفاق می افته و اونم در حد بین الملل برای همه افراد جالبه محیطی ایجاد کرد که لازم نباشه هزینه زیادی برای معرفی شخصیتهای درون شبکه بکنی.
فکر میکنم نجات دنبا یکی از قدیمی ترین و کلیشه ای ترین شعارهای سریالها و شبکه های دنیاست که همیشه مشتری های خودشو داره. پس باید یه شبکه بسازیم که دنیا رو نجات بده. بهتره که کمی تخصصی ترش کنیم دنیای تورو نجات بده چون هرکی دنیارو از ه دید می بینه و من نرجیح می دم هرکی واسه دنیای خودش تلاش کنه.برآیندش نزدیک تر به دنیای واقعی.
خوب چه چیزی دنیای امروز رو تهدید میکنه که می تونه جذاب باشه؟
فضای سبز؟ نهنگهای تو دریا؟ شهابی که می تونه به زمین بخوره؟ حمله بیگانه ها؟ جنگ بین کشورها؟...
فکر میکنم باید با یه بهونه شروع کرد و یه سازمان به اعضا داد که همگی درون این سازمنان به فعالیت های مطابق با میل خودشون بپردازند و خود بخود می شه ایده های اینم چنینی رو هم واردش کرد. برای شروع یه تیک می دیم برای جلوگیری از جنگ جهانی سوم که به تازگی چند باز از دهان روسای جمهور آمریکا و روسیه بیرون زده و کلی تبلیغات روش داره انجام می شه استفاده کرد.
یعنی ایران داره به برنامه اتمی رو جلو میبره و آمریکا و اسراییل بهش گیر دادن که برنامه شما نظامیه و از طرف دیگه روسیه و چین از این برنامه حمایت میکنن چون می تونن به بهونه هدایت ایران از آمریکا و غرب پوئن بگیرن. کشورهای عربی به شدت از واقعه نطامی تو خلیج نگران هستند و اروپا داره تمام تلاش خودشو میکنه تا با رایزنی بتونه یه صلح آمیز بودن برنامه های ایران پی ببره چند تا کشور طرف ایران رو گرفتن مثل کره شمالی، نیکاراگوئه، .شیلی و کوبا که یه جورهایی خودشونو با انقلابیون ایرانی برادر خونده می دونن و چند تا کشور هم به خاطر همراهی با آمریکا با ایران بد شدن مثل هند که بی خیال پروژه لوله نفت بین ایران و هند می شه یا امارات که شروع به تحریم مالی ایرانی ها میکنه. ایران همسایه های زیادی مثل پاکستان، آذربایجان، ترکمنستان، افغانستان، ارمنستان، ترکیه، عراق هم داره که در صورت جنگ صدمه خواهند دید و به نوعی اونها هم خودشونو در این جنگ سهیم می بینند و دوستانی مثل سوریه، لبنان و بوسنی که ایران بهشون در مواقع خاص کمک کرده و انتظار داره و یا کشورهایی که منافع مستقیم اقتصادی تو ایران دارن مثل آفریقای جنوبی، می بینیم می شه خیل عظیمی از دنبا رو مستقیما درگیر این ماجرا کرد و از همه مهمتر خودمون نشستیم وسط این ماجرا و خبرهای دنیا رو زود تر از همه می شنویم.
ایده بدی نیست. من دوست داشتم هم به قدر کافی بزرگه که همه رو درگیر کنه و هم هیجان خوبی داره و هم می شه توش هزاران سناریوی کوچیک دیگه از اقتصادی گرفته تا عشقی پیاده کرد.
سناریو:
مرحله اول:
تو فیس بوک بعد از اضافه کردن برنامه نجات دنیات یه نقشه دنیا باز می شه که می تونی کشور خودتو توش انتخاب کنی. احتمالا باید انتخاب کشور می بایست مبتنی بر شرایطی ازقبیل تطابق با نام کشور انتتخابی تو فیس بوک داشته باشه.
جدا از کشور های موجود در دنیا سازمانهای بین المکللی هم می تونن عضو داشته باشن و به مواردی مانند سازمان ملل، سازمانهای هسته ای، سازمان تجارت بین الملل و...
مرحله دوم:
انتخاب پوزیشن ها و توانایی هایی که هر پوزیشن به یک کاربر میده. مثلا نامه نگاری از طرف یک پرزیدنت یا سفیر با پرزدینت دیگه ممکنه اما نمیشه یه مدیر یه سازمان خدماتی مثل شهرداری با پرزدینت ارتباط برقرار کنه اما م یتونه اعلام خواهر خواندگی کنه.
چه کسانی می تونن به پوزیشن ها دست پیدا کنن معمولا دو شرط رو باید بتونن کاور کنن:
1- به امتیاز مورد نظر دست پیدا کرده باشند و اگریمنت شبکه رو پذیرفته باشند..
2- در انتخابات برنده شده باشند و یا مدیر بالا سری ایشون رو پذیرفته باشه. باید سعی بشه همه این اتفاقات با موارد خارجی منطبق باشه و مسئولیت این تطبیق به عهده مدیر بخش خودش باشه.
مرحله سوم:
راه اندازی، مدیریت و سایتیه که بتونه منبع اصلی انتقال اطلاعات باشه و بتونه مواضع رسمی کشور ها و نهاد ها رو ارائه کنه. در حقیقت ارگان هر کشو یا سازمان.
مرحله چهارم:
ارتباط بین دنیای واقعی و خارجی ... خبرهای بیرون می تونن به عنوان یه سری از ورودی های بین تعاملات کشورها استفاده بشه و به اونها به عنوان مواشع اصلی اون دولت نگاه کرد. البته تایید واقعی بودن خبر، زمان اعتبار خبر و موارد مشابه می تونن در ورود یک خبر به مستندات رسمی دخیل باشند.
مرحله پنجم :
درخواست سرویسهای اضافی جهت ارتباط با کشورهای دیگر که خود اولا نیاز به امتیاز دارد که مدیریت شبکه از هزینه کرد و صرف وقت برای تولید آن سرویس مطمئن شود. و هر درخواستی باید طبق موازین هر کشور یا سازمان بوده و ا زنظر معاملاتی برای شبکه منقرون به صرفه باشد و یا خود همان کشور به تولید آن اقدام نموده و به هزینه کمتری آن را به مدیریت شبکه جهت ارائه به کشور خاص و یا همه کشور ها ارائه می کند.
مرحله ششم:
ارتباطات بین کشورها و سازمانها همگی در راستای حل مشکل هسته ای ایران متمرکز شده و در آینده به موارد دیگر تعمیم پیدا خواهد کرد. در این مرحله قوانین و مدیریت شبکه در نقش شیطان تلاش خواهد کرد تا شرایط را به قسمی فراهم کند که دنیا به سمت یک رویارویی هسته ای پیش برود و در آن رویارویی همه کشور ها و سازمانها خسارت خواهند دید و دنیا از بین خواهد رفت.قدرت اعضا کاسته خواهد شد و شاید دنیای نویی شکل بگیرد. اما هدف اعضا باید این باشد که برای جلوگیری از کاهش توانمندیها و مالکیت ها با رایزنی ها؛ نامه نگاریها، پخش اخبار،حتی شده رویارویی مستقیم با یک کشور جلوی آین رویارویی بزرگ هسته ای را بگیرند و یا به آن سمت و سویی بدهند که خودشان کمتر ضرر کنند ویا بعد از آن امکان زنده ماندن را داشته باشند. دراین راستا هر چقدر سمت بزرگتری داشته باشند امکان تاثیر بیشتری را خواهند داشت.
اجرا:
در نهایت این شبکه خود به گسترش خود مطابق با یک سری قوانین که توسط خود افراد چیده خواهد شد خواهد پرداخت و همیشه مدیریت شبکه درحد وتوکننده حضور خواهد داشت.
خوب من ایده شو دادم حالا نوبت یه احمقه که بیاد سرمایه لازم رو برای این کار تهیه کنه، یه آدم خیالاتی مثل من که بیاد بیزنس پلان کار رو طراحی کنه و بعد یه عشق نرم افزار که بتونه یوزکیس ها و نمودارهای کلاس این نرم افزار و طراحی کنه و در نهایت یه مشت بیکار که بشینن این نرم افزار ور بنویسن و بیکار تر از اینها اونهایی که بیاد این کشور ها رو بچرخونن.
نگران نباشین دنیا پر از این جور خل و چل هاست، باور نمیکنین یکیش من.
فیس بوک:
فیس بوک به نظرم داره غوغا میکنه. شاید اگه قبلا ارکات رو ندیده بودم و یا با یاهو 360، مای اسپس، قزاق و امثال اون آشنا نبودم این سایت مکنو به سمت خودش حجلاب نمی کرد. شاید ایده ساده بودن رو از گوگل گرفته و کمی هم با سلیقه تر وب سایت خوبی رو ساخته. مدیرش یه فرانسوی ایرانی تباره. شاید یکی دیگه از انگیزه هایی که منو به سمتش جلب کرده همین باشه شاید هم قیمت های کلان چند 10 میلیاردی که صاحب این شبکه به میکروسافت، گوگل و یاهو در پاسخ به پیشنهادشون ارائه کرده بود یکی دیگه از این موارد بود. به هر صورت مهم ترین چیزی که فیس بوک داره اینه که اجازه می ده کاربراش برای خودشون به کمک تگ نویسی خاص خود فیس بوک بتونن اپلیکیشن هایی مانند هیرو بسازن و به کمک سرورها و سخت افزارها، و از همه مهمتر کاربران فیس بوک اونو رشد داده و شبکه اشونو توسعه بدن. فکر میکنم محیط خوبی برای اجرای ایده من باشه.
ایده:
فکر می کنم با کمک و جلب کاربران فیس بوک به توسعه یک شبکه با هدف نجات دنیا می شه به ایجاد یک شبکه اقدام کرد. مواردی که لازمه اول یه ایده که بشه از ش یه سناریو اینتراکتیو درآورد بعد باید بشه به کمک ابزار فیس بوک نرم افزارشو شاخت و تازه بعد از اون باید با تیلیغات کاربران رو دور هم جمع کرده و بهشون سرویس های آموزشی و غیره داد. کار تازه از این جا شروع می شه و باید اوئنقدر ابتکار و خلاقیت داشت که با ارائه ایده هایی که انگیزه به حرکت بده اعضا رو یواش یواش به فعالیت و توسعه شبکه واداره. یعنی باید یه ابزار مدیریت پوینت (مثل پول مجازی) هم داشت که به کمک اون بشه خدمات مورد نیاز شبکه رو بین خود اعضا ارزیابی و به اشتراک گذاشت. همچنین به نظر می رسه باید ارتباطی بین وقایع خارجی و داخل برقرار کرد. یعنی باید با تطبیق وقایع خارجی و واقعی که دوربرمون داره اتفاق می افته و اونم در حد بین الملل برای همه افراد جالبه محیطی ایجاد کرد که لازم نباشه هزینه زیادی برای معرفی شخصیتهای درون شبکه بکنی.
فکر میکنم نجات دنبا یکی از قدیمی ترین و کلیشه ای ترین شعارهای سریالها و شبکه های دنیاست که همیشه مشتری های خودشو داره. پس باید یه شبکه بسازیم که دنیا رو نجات بده. بهتره که کمی تخصصی ترش کنیم دنیای تورو نجات بده چون هرکی دنیارو از ه دید می بینه و من نرجیح می دم هرکی واسه دنیای خودش تلاش کنه.برآیندش نزدیک تر به دنیای واقعی.
خوب چه چیزی دنیای امروز رو تهدید میکنه که می تونه جذاب باشه؟
فضای سبز؟ نهنگهای تو دریا؟ شهابی که می تونه به زمین بخوره؟ حمله بیگانه ها؟ جنگ بین کشورها؟...
فکر میکنم باید با یه بهونه شروع کرد و یه سازمان به اعضا داد که همگی درون این سازمنان به فعالیت های مطابق با میل خودشون بپردازند و خود بخود می شه ایده های اینم چنینی رو هم واردش کرد. برای شروع یه تیک می دیم برای جلوگیری از جنگ جهانی سوم که به تازگی چند باز از دهان روسای جمهور آمریکا و روسیه بیرون زده و کلی تبلیغات روش داره انجام می شه استفاده کرد.
یعنی ایران داره به برنامه اتمی رو جلو میبره و آمریکا و اسراییل بهش گیر دادن که برنامه شما نظامیه و از طرف دیگه روسیه و چین از این برنامه حمایت میکنن چون می تونن به بهونه هدایت ایران از آمریکا و غرب پوئن بگیرن. کشورهای عربی به شدت از واقعه نطامی تو خلیج نگران هستند و اروپا داره تمام تلاش خودشو میکنه تا با رایزنی بتونه یه صلح آمیز بودن برنامه های ایران پی ببره چند تا کشور طرف ایران رو گرفتن مثل کره شمالی، نیکاراگوئه، .شیلی و کوبا که یه جورهایی خودشونو با انقلابیون ایرانی برادر خونده می دونن و چند تا کشور هم به خاطر همراهی با آمریکا با ایران بد شدن مثل هند که بی خیال پروژه لوله نفت بین ایران و هند می شه یا امارات که شروع به تحریم مالی ایرانی ها میکنه. ایران همسایه های زیادی مثل پاکستان، آذربایجان، ترکمنستان، افغانستان، ارمنستان، ترکیه، عراق هم داره که در صورت جنگ صدمه خواهند دید و به نوعی اونها هم خودشونو در این جنگ سهیم می بینند و دوستانی مثل سوریه، لبنان و بوسنی که ایران بهشون در مواقع خاص کمک کرده و انتظار داره و یا کشورهایی که منافع مستقیم اقتصادی تو ایران دارن مثل آفریقای جنوبی، می بینیم می شه خیل عظیمی از دنبا رو مستقیما درگیر این ماجرا کرد و از همه مهمتر خودمون نشستیم وسط این ماجرا و خبرهای دنیا رو زود تر از همه می شنویم.
ایده بدی نیست. من دوست داشتم هم به قدر کافی بزرگه که همه رو درگیر کنه و هم هیجان خوبی داره و هم می شه توش هزاران سناریوی کوچیک دیگه از اقتصادی گرفته تا عشقی پیاده کرد.
سناریو:
مرحله اول:
تو فیس بوک بعد از اضافه کردن برنامه نجات دنیات یه نقشه دنیا باز می شه که می تونی کشور خودتو توش انتخاب کنی. احتمالا باید انتخاب کشور می بایست مبتنی بر شرایطی ازقبیل تطابق با نام کشور انتتخابی تو فیس بوک داشته باشه.
جدا از کشور های موجود در دنیا سازمانهای بین المکللی هم می تونن عضو داشته باشن و به مواردی مانند سازمان ملل، سازمانهای هسته ای، سازمان تجارت بین الملل و...
مرحله دوم:
انتخاب پوزیشن ها و توانایی هایی که هر پوزیشن به یک کاربر میده. مثلا نامه نگاری از طرف یک پرزیدنت یا سفیر با پرزدینت دیگه ممکنه اما نمیشه یه مدیر یه سازمان خدماتی مثل شهرداری با پرزدینت ارتباط برقرار کنه اما م یتونه اعلام خواهر خواندگی کنه.
چه کسانی می تونن به پوزیشن ها دست پیدا کنن معمولا دو شرط رو باید بتونن کاور کنن:
1- به امتیاز مورد نظر دست پیدا کرده باشند و اگریمنت شبکه رو پذیرفته باشند..
2- در انتخابات برنده شده باشند و یا مدیر بالا سری ایشون رو پذیرفته باشه. باید سعی بشه همه این اتفاقات با موارد خارجی منطبق باشه و مسئولیت این تطبیق به عهده مدیر بخش خودش باشه.
مرحله سوم:
راه اندازی، مدیریت و سایتیه که بتونه منبع اصلی انتقال اطلاعات باشه و بتونه مواضع رسمی کشور ها و نهاد ها رو ارائه کنه. در حقیقت ارگان هر کشو یا سازمان.
مرحله چهارم:
ارتباط بین دنیای واقعی و خارجی ... خبرهای بیرون می تونن به عنوان یه سری از ورودی های بین تعاملات کشورها استفاده بشه و به اونها به عنوان مواشع اصلی اون دولت نگاه کرد. البته تایید واقعی بودن خبر، زمان اعتبار خبر و موارد مشابه می تونن در ورود یک خبر به مستندات رسمی دخیل باشند.
مرحله پنجم :
درخواست سرویسهای اضافی جهت ارتباط با کشورهای دیگر که خود اولا نیاز به امتیاز دارد که مدیریت شبکه از هزینه کرد و صرف وقت برای تولید آن سرویس مطمئن شود. و هر درخواستی باید طبق موازین هر کشور یا سازمان بوده و ا زنظر معاملاتی برای شبکه منقرون به صرفه باشد و یا خود همان کشور به تولید آن اقدام نموده و به هزینه کمتری آن را به مدیریت شبکه جهت ارائه به کشور خاص و یا همه کشور ها ارائه می کند.
مرحله ششم:
ارتباطات بین کشورها و سازمانها همگی در راستای حل مشکل هسته ای ایران متمرکز شده و در آینده به موارد دیگر تعمیم پیدا خواهد کرد. در این مرحله قوانین و مدیریت شبکه در نقش شیطان تلاش خواهد کرد تا شرایط را به قسمی فراهم کند که دنیا به سمت یک رویارویی هسته ای پیش برود و در آن رویارویی همه کشور ها و سازمانها خسارت خواهند دید و دنیا از بین خواهد رفت.قدرت اعضا کاسته خواهد شد و شاید دنیای نویی شکل بگیرد. اما هدف اعضا باید این باشد که برای جلوگیری از کاهش توانمندیها و مالکیت ها با رایزنی ها؛ نامه نگاریها، پخش اخبار،حتی شده رویارویی مستقیم با یک کشور جلوی آین رویارویی بزرگ هسته ای را بگیرند و یا به آن سمت و سویی بدهند که خودشان کمتر ضرر کنند ویا بعد از آن امکان زنده ماندن را داشته باشند. دراین راستا هر چقدر سمت بزرگتری داشته باشند امکان تاثیر بیشتری را خواهند داشت.
اجرا:
در نهایت این شبکه خود به گسترش خود مطابق با یک سری قوانین که توسط خود افراد چیده خواهد شد خواهد پرداخت و همیشه مدیریت شبکه درحد وتوکننده حضور خواهد داشت.
خوب من ایده شو دادم حالا نوبت یه احمقه که بیاد سرمایه لازم رو برای این کار تهیه کنه، یه آدم خیالاتی مثل من که بیاد بیزنس پلان کار رو طراحی کنه و بعد یه عشق نرم افزار که بتونه یوزکیس ها و نمودارهای کلاس این نرم افزار و طراحی کنه و در نهایت یه مشت بیکار که بشینن این نرم افزار ور بنویسن و بیکار تر از اینها اونهایی که بیاد این کشور ها رو بچرخونن.
نگران نباشین دنیا پر از این جور خل و چل هاست، باور نمیکنین یکیش من.
موشه
نمی دونم چندمه خود بلاگ می زنه
Comments
Post a Comment