نمی دونم چرا دنیا اینقدر خشن شده؟ امروز همه رهبران دنیا چه اونهایی که دوسشون داشتیم و چه اونهایی رو که عامل مصیبت ها مون می دونیم حرف زدند. یکی از کار مضاعف و یکی از استقامت گفت یکی ایران رو اونقدر کوچک کرد که حتی قایقی هم براش بزرگ بود، یکی خواست که بریم و فرهنگشونو غنا ببخشیم و یکی تهدید کرد که ایران بزرگترین نگرانی در براندازی کشور دیگری است. حتی حافظ هم با ما خوب نبود و آینده رو در هجر و سختی می دید. اما هنوز من تو همین کشور پشت یک صندلی ناراحت روبروی یه کامپیوتر نصفه نیمه و با یه اینترنتی که از هشتاد تا فیلتر رد می شه که تا شاید بتونم ته مونده های اون چیزهایی رو که از فیلتر گذشته و شانس آوردیم دیگرون تحریم نکردن رو ببینم و بنویسم. دلم می خواست بنویسم چقدر ناراحتم که ایرانیم اما ته دلم می گه این از همون آزمایشهای عجیب و غریبی که خدا برای آدمها ترتیب داده تا سرشون گرم شه و نفهمه که چند وقته خدا فراموش کرده تا به این بنده بیچاره خودش نگاه کنه. باز ناراحت تر می شم و باز می آم بگم که من ایرانی نیستم اما نمی شه هنوز ته دلم می ترسم که وای دیگرونی که هیچ وقت نوشته هامو نخواهند خوند چی می ...
سلام اينجا اتاق شخصي منه و فقط براي دل خودم خواهم نوشت مخصوصا چيزهايي رو كه دوست دارم كسي نشنفه و نخونه ...