تنهایی های من

بخش اول : بازي هميشه دو تا بازي رو دوست داشتم يكيش شطرنج و ديگري پكر. يكي رو شفاف و با كلي محاسبات پيچيده و ديگري رو با كلي فيلم و بلوف. پكر قشنگه ولي بازي كردنش جا داره ..اخلاق خودشو داره...حد و مرز داره ...بلد باشي و استعداد ذاتي شو داشته باشي خيلي آسون ميشه و اگه نداشته باشي بهتره دورشو خط بكشي... شطرنج بازي كردن به اين راحتي ها نيست تو شطرنج بايد فيل و اسب داشته باشي، رخ قدرتمند همراهت باشه و بتوني نقش يه وزيرو خوب ايفا كني و شاه كه ... و مهم تر از همه سربازهاي خوبي داشته باشي. براي اين كه بتوني حرفه اي بازي كني بايد جعبه شطرنجت يه زمين حرفه اي در اختيارت بذاره . مهم اينه كه بدوني از چه قوانيني بايد تبعيت كني و مي خواهي به چي برسي، نقشه بكشي، بازيهاي بعديتو ببيني و از همه مهم تر بتوني جاي حريفت بازي كني يعني هميشه بازي بعد حريفتو درست حدس بزني.يكبار ، فقط يكبار كافيه تا بازي ور واگذار كني كاري كه من كردم !!!... داشتم شطرنج بازي مي كردم. ميشه خيلي راحت حريفو كيش كني ولي مات كردن به اين راحتي نيست. داستان ماهم همينطور بود بعدا قصه درازشو مو به مو براتون مي نويسم اما امروز بازي داره ت...